Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, στην Αγγλία, στην Ιρλανδία και στη Σκωτία, άρχισαν να πειραματίζονται διασταυρώνοντας μπουλντόγκ και τεριέ, ψάχνοντας για ένα σκυλί που να συνδύαζει την προθυμία, την ταχύτητα, την ευελιξία του τερριέ με την δύναμη και το αθλητικό παράστημα του μπουλντόγκ. Στις αρχές του 20ου αιώνα θέλησαν να αναγνωρίσουν την φυλή αυτή. Στην αρχή η φυλή αναπαράχθηκε σαν δόλωμα για αρκούδες και ταύρους. Αυτό αργότερα κρίθηκε πολύ σκληρό για τα σκυλιά. Αργότερα το Αμέρικαν πίτμπουλ τεριέ χρησιμοποιήθηκε για φύλακας προστασίας ανθρώπων, αλιευμάτων και βοοειδών. Στον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο χρησιμοποιείται σαν σκυλί μηνυμάτων στα πεδία των μαχών.
Παρόλες τις ταλαιπωρίες της ράτσας τα σκυλιά αυτά αγαπάνε με πάθος την οικογένεια και τα παιδιά της. Δυστυχώς στην πορεία ακατάλληλοι ιδιοκτήτες εκμεταλλεύτηκαν τον ενθουσιασμό αυτών των σκύλων να ευχαριστήσουν τον ιδιοκτήτη τους και τα έβαλαν να παλεύουν μεταξύ τους μέχρι θανάτου ή τα κακομεταχειρίστηκαν με διάφορους τρόπους με αποτέλεσμα να βγεί η φήμη του φονιά για αυτά τα σκυλιά. Τα ίδια τα σκυλιά δεν είναι βίαια. Το αμερικάνικο πίτμπουλ είναι ένα μεσαίου μεγέθους δυνατό σκυλί, κοντότριχο με ουρά λεπτή και δυνατό μυϊκό σύστημα. Δεν γαβγίζουν πολύ, έχουν ευκινησία και μέσα στο σπίτι είναι γενικά ήσυχα και συνεργάσιμα ζώα. Τα χρώματα ποικίλουν από το κανελί έως το λευκό. τα θηλυκά μπορεί να γεννήσουν μέχρι και 14 μικρά.
